Αρθροπάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης

Η αρθροπάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική βλάβη της χόνδρινης πλάκας της άρθρωσης και του υποκείμενου οστού.

Σχετικά με τη νόσο, την έξαρση και την εξέλιξη της διαδικασίας

Η ασθένεια ξεκινά κυρίως με βλάβη στη χόνδρινη βάση της άρθρωσης. Υπό την επίδραση δυσμενών παραγόντων, ο χόνδρος γίνεται πιο λεπτός, ίνες και ρωγμές, γεγονός που συμβάλλει στην έκθεση του υποκείμενου οστού. Κατά τη διάρκεια των κινήσεων στην άρθρωση, το εκτεθειμένο οστό υφίσταται ένα μη φυσιολογικό φορτίο, έτσι προσπαθεί να «προστατευτεί». Αυτό προκαλεί αντισταθμιστική οστεοσκλήρωση (σκλήρυνση) στην υποχόνδρια ζώνη, καθώς και ανάπτυξη δευτερογενών υποχόνδριων κύστεων. Σε απάντηση, διαταράσσονται οι ιδανικές σχέσεις των αρθρικών επιφανειών, γεγονός που επιδεινώνει περαιτέρω την παθολογική διαδικασία. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, ο νεοσχηματισμένος οστικός ιστός σχηματίζει αυξήσεις (οστεόφυτα) στις άκρες, που προκαλούν έντονο πόνο.

Η παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα του αστραγάλου μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Αυτές μπορεί να είναι γενετικές, τραυματικές, αυξητικές και μεταβολικές καταστάσεις. Η αρχική καταστροφή του αρθρικού χόνδρου οδηγεί σταδιακά σε βλάβη όλων των ιστών των αρθρικών αρθρώσεων.

Τα κύρια κλινικά σημάδια της οστεοαρθρίτιδας είναι ο πόνος και η περιορισμένη κινητικότητα στον αστράγαλο. Η νόσος χαρακτηρίζεται επίσης από το σύμπτωμα της ερεθίσματος (τσίσιμο), την περιοδική εμφάνιση συλλογής στην αρθρική κοιλότητα, καθώς και τη δευτερογενή ανάπτυξη της φλεγμονώδους διαδικασίας. Εκτός από την κλινική εξέταση, η υπερηχογραφική σάρωση των αρθρώσεων και η ακτινογραφία βοηθούν στη δημιουργία της σωστής διάγνωσης. Σε περίπλοκες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία.

Η θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του αστραγάλου πραγματοποιείται συνήθως με συντηρητικές μεθόδους. Για να βελτιωθεί η λειτουργική κατάσταση της πλάκας χόνδρου, συνταγογραφούνται χονδροπροστατευτικά, συμπεριλαμβανομένων. με ενδοαρθρική οδό χορήγησης. Τα μη στεροειδή (και σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, τα στεροειδή) αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου. Σε περίπτωση σοβαρής καταστροφής της άρθρωσης, η αντικατάσταση της ενδοπρόσθεσης γίνεται με τη χρήση προθέσεων τρίτης γενιάς, οι οποίες είναι πλήρως ενσωματωμένες στο οστό.

Είδη

Τι σημαίνει αρθροπάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης, λαμβάνοντας υπόψη τους μηχανισμούς ανάπτυξης; Σύμφωνα με την ταξινόμηση, υπάρχουν 2 παραλλαγές της νόσου:

• πρωτοπαθής οστεοαρθρίτιδα, η οποία ονομάζεται επίσης ιδιοπαθής, όταν δεν είναι δυνατό να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία της νόσου ακόμη και με την πιο σύγχρονη εξέταση.
• δευτεροπαθής αρθροπάθεια, η οποία προκαλείται από την επίδραση ενός σαφώς καθορισμένου αιτιολογικού παράγοντα ή παραγόντων που αναφέρονται παραπάνω.

Στην κλινική ιατρική, υπάρχουν 6 βαθμοί αρθροπάθειας του αστραγάλου:

• στον πρώτο βαθμό, η επιφανειακή ζώνη του χόνδρου δεν είναι κατεστραμμένη, αλλά υπάρχει οίδημα και αποσύνθεση της μήτρας, τα χονδροκύτταρα πολλαπλασιάζονται και ο τύπος του κολλαγόνου που συνθέτουν αλλάζει (κανονικά, η πλάκα χόνδρου σχηματίζεται από κολλαγόνο του δεύτερου τύπου , και στην αρθροπάθεια αντικαθίσταται από λιγότερο ανθεκτικό κολλαγόνο τρίτου τύπου).
• στον δεύτερο βαθμό, η ακεραιότητα της επιφανειακής ζώνης της χόνδρινης πλάκας διαταράσσεται, η θέση των χονδροκυττάρων στη βαθιά ζώνη αλλάζει.
• στον τρίτο βαθμό, η εξέλιξη της παθολογικής διαδικασίας οδηγεί στην εμφάνιση κάθετων ρωγμών.
• στον τέταρτο βαθμό, η επιφανειακή ζώνη του χόνδρου ξεφλουδίζει, εμφανίζονται διαβρωμένες επιφάνειες και κύστεις.
• Ο πέμπτος βαθμός χαρακτηρίζεται από έκθεση του υποκείμενου οστού.
• στον έκτο βαθμό, συμβαίνουν αντισταθμιστικές αλλαγές στον οστικό ιστό, οι οποίες συνίστανται στη συμπίεσή του, το σχηματισμό οστεοφύτων και μικροκαταγμάτων.

Συμπτώματα

Η κύρια εκδήλωση της αρθροπάθειας του αστραγάλου είναι ο πόνος. Τα διακριτικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου πόνου σε αυτή την ασθένεια είναι:

• η αρχική φύση του πόνου, όταν είναι πιο έντονο στην αρχή της κίνησης.
• μηχανικής φύσης, που οδηγεί σε αυξημένο πόνο κατά τη σωματική δραστηριότητα και το μακρύ περπάτημα.
• νυχτερινός πόνος που προκαλείται από ενδοοστική στασιμότητα του φλεβικού αίματος.
• Ο πόνος αποκλεισμού είναι ένα μπλοκάρισμα στον αστράγαλο, κατά το οποίο ένα άτομο δεν μπορεί ούτε να λυγίσει ούτε να ισιώσει το πόδι, επειδήο πόνος αυξάνεται σημαντικά (ο αποκλεισμός συμβαίνει λόγω του κολλήματος των θραυσμάτων του νεκρού χόνδρου μεταξύ των αρθρικών επιφανειών).
• μετεωρολογική εξάρτηση - ο πόνος εντείνεται όταν αλλάζει ο καιρός, όταν κρυώνει και αυξάνεται η υγρασία του αέρα.

Η αρθροπάθεια του αστραγάλου είναι μια χρόνια διαδικασία. Οι επώδυνες περίοδοι, που υποδηλώνουν έξαρση της νόσου, εναλλάσσονται με ανώδυνες. Καθώς η οστεοαρθρίτιδα εξελίσσεται, η περίοδος μεταξύ των υποτροπών μειώνεται και σε ένα ορισμένο στάδιο ο πόνος μπορεί να γίνει μόνιμος.

Αιτίες αρθροπάθειας του αστραγάλου

Κατά μέσο όρο, σε άτομα που ξεκινούν από την ηλικία των 30 ετών, εμφανίζεται μια σταδιακή καταστροφή της πλάκας του χόνδρου, η οποία ξεπερνά τον ρυθμό σχηματισμού νέου χόνδρου. Επομένως, ο επιπολασμός της νόσου αυξάνεται με την ηλικία. Υπάρχουν επίσης ορισμένα χαρακτηριστικά του φύλου. Έτσι, πριν την εμμηνόπαυση, οι αρθρώσεις των γυναικών προστατεύονται από την καταστροφή. Με την έναρξη της εμμηνοπαυσιακής μετάβασης, η προστατευτική δράση των οιστρογόνων μειώνεται σταδιακά, επομένως, ξεκινώντας από την ηλικία των 50 ετών, η συχνότητα της παθολογίας σε άνδρες και γυναίκες εξισώνεται.

Εντοπίζονται οι ακόλουθες αιτίες αρθρώσεως της άρθρωσης του αστραγάλου, οι οποίες οδηγούν στο γεγονός ότι η διαδικασία επανασύνθεσης του ιστού χόνδρου δεν έχει χρόνο να καλύψει τον καταβολισμό (καταστροφή) του χόνδρου:

• υπέστη τραυματικούς τραυματισμούς (το άλμα από ύψος αποτελεί ιδιαίτερο κίνδυνο).
• προηγούμενες φλεγμονώδεις βλάβες της άρθρωσης.
• παραμορφώσεις του αστραγάλου, οι οποίες μπορεί να σχετίζονται με πλατυποδία, βλατίδα ή βλαισή θέση του ποδιού.
• κληρονομικές κολλαγονοπάθειες, ιδίως εκείνες που επηρεάζουν τη σύνθεση του κολλαγόνου τύπου 2.
• δυσπλασία αστραγάλου?
• υπερβολικό σωματικό βάρος, το οποίο αυξάνει το φορτίο στον αστράγαλο και συμβάλλει στο «σβήσιμο» των στρωμάτων του χόνδρου.
• μετεμμηνοπαυσιακή περίοδος (η μέση ηλικία επίμονης διακοπής της εμμήνου ρύσεως στις γυναίκες είναι 50-52 έτη).
• μεταβολικές διαταραχές?
• καθιστική ζωή;
• προηγούμενες ορθοπεδικές επεμβάσεις στην άρθρωση.
• επαναλαμβανόμενη υποθερμία.

Διαγνωστικά

Εάν υποψιάζεστε οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του αστραγάλου, ο γιατρός συνιστά ένα επιπλέον ερευνητικό πρόγραμμα. Μπορεί να αποτελείται από τις ακόλουθες μεθόδους:

• Υπερηχογραφική σάρωση - η μελέτη σας επιτρέπει να αξιολογήσετε την κατάσταση των δομών των μαλακών ιστών της άρθρωσης (χόνδρος, αρθρικός θύλακας και περιβάλλοντες ιστοί), αυτή είναι η πιο ενημερωτική μέθοδος για την έγκαιρη διάγνωση αλλαγών αρθροπάθειας.
• Ακτινογραφία - αυτή η μέθοδος αξιολογεί κυρίως τη δομή του οστικού ιστού, βοηθά στον εντοπισμό της υποχόνδριης οστεοσκλήρωσης, της παρουσίας κύστεων στην υποχόνδρια ζώνη και επίσης οπτικοποιεί τα οστεόφυτα (χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ για την ανίχνευση αρχικών αλλαγών στην οστεοαρθρίτιδα, που επηρεάζουν κυρίως τη χόνδρινη πλάκα , είναι εξαιρετικά δύσκολο).

Σε δύσκολες κλινικές περιπτώσεις, η αξονική τομογραφία ή η μαγνητική τομογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λεπτομέρεια της κατάστασης της άρθρωσης του αστραγάλου. Καθεμία από αυτές τις μεθόδους σάς επιτρέπει να λαμβάνετε σαρώσεις στρώμα προς στρώμα (βήμα σάρωσης 2-3 mm) της υπό μελέτη περιοχής και να αξιολογείτε την κατάσταση των ενδοαρθρικών και εξωαρθρικών δομών του αστραγάλου.

Γνώμη ειδικού

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ορμόνες παίρνουν ενεργό μέρος στις διαδικασίες ανάπτυξης και διαφοροποίησης του χόνδρινου ιστού. Έχει διαπιστωθεί ότι τα χονδροκύτταρα έχουν υποδοχείς για τις ορμόνες του θυρεοειδούς, την ινσουλίνη, τα γλυκοκορτικοστεροειδή, την αυξητική ορμόνη, τα στεροειδή ανδρικού και γυναικείου φύλου, καθώς και την προλακτίνη. Οι διαταραχές της ενδοκρινικής ρύθμισης θεωρούνται σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας που μπορεί να διαταράξει την ισορροπία μεταξύ της διαδικασίας σχηματισμού και καταστροφής του χόνδρου, οδηγώντας έτσι σε δυστροφία και εκφυλισμό. Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να παρακολουθείτε την κατάσταση των ενδοκρινο-μεταβολικών αντιδράσεων στο σώμα, να διεξάγετε εξετάσεις διαλογής για να αξιολογήσετε τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα και να επικοινωνήσετε με έναν ενδοκρινολόγο με τα πρώτα ύποπτα συμπτώματα.

Θεραπεία της αρθροπάθειας του αστραγάλου

Η θεραπεία της αρθροπάθειας στα αρχικά στάδια πραγματοποιείται με συντηρητικές μεθόδους. Η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να προστατεύσει την άρθρωση από καταστροφή και καθυστέρηση ή να αποφύγει εντελώς την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση. Εάν η νόσος εντοπιστεί στο στάδιο της σημαντικής καταστροφής της πλάκας του χόνδρου και συνοδεύεται από ακαμψία που παρεμποδίζει την ανθρώπινη δραστηριότητα, ενδείκνυται η ενδοπροσθετική.

Συντηρητική θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία της αρθρώσεως ξεκινά με τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για τη λειτουργία της άρθρωσης. Συνιστάται:

• Οι τακτικές ασκήσεις φυσικοθεραπείας, η κολύμβηση και η αεροβική στο νερό είναι επίσης χρήσιμες.
• ομαλοποίηση του σωματικού βάρους (εάν είναι υπερβολικό).
• χρήση πατερίτσες ή ορθοπεδικά μπαστούνια κατά την έξαρση της διαδικασίας.
• φορώντας άνετα ορθοπεδικά παπούτσια.

Για τη βελτίωση της κατάστασης της πλάκας του χόνδρου, χρησιμοποιούνται χονδροπροστατευτικά, τα οποία εγχέονται κυρίως στην άρθρωση. Η θεραπεία με υαλουρονικό οξύ και PRP (πλασματοθεραπεία) αποκαθιστά την κατάσταση της πλάκας του χόνδρου. Για την ανακούφιση του πόνου, πραγματοποιείται συμπτωματική θεραπεία με τη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Χειρουργική επέμβαση

Η αντικατάσταση της άρθρωσης του αστραγάλου είναι μια αρκετά περίπλοκη εργασία, επομένως οι χειρουργοί σε ένα σύγχρονο ιατρικό κέντρο τηρούν αυστηρά τη σύγχρονη χειρουργική μεθοδολογία, η οποία τους επιτρέπει να επιτύχουν τα καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα. Επί του παρόντος, αυτή η επέμβαση χρησιμοποιεί μόνο εμφυτεύματα τρίτης γενιάς, τα οποία απαιτούν την αφαίρεση μόνο ενός μικρού θραύσματος οστού. Αυτές οι προθέσεις διεγείρουν τους οστεοκλάστες (κύτταρα που σχηματίζουν οστικό ιστό), έτσι συγχωνεύονται καλά με την κνήμη, την περόνη και τον αστραγάλο, γεγονός που εξασφαλίζει ιδιαίτερη δομική αντοχή. Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της πρόσθεσης τρίτης γενιάς είναι ότι επιτρέπει την κίνηση όχι μόνο της κύριας άρθρωσης, αλλά και της άρθρωσης μεταξύ της περόνης και της κνήμης, κατανέμοντας έτσι ομοιόμορφα το φορτίο στην άρθρωση.

Η χειρουργική επέμβαση για την αντικατάσταση του αστραγάλου περιλαμβάνει επίσης τη διόρθωση υπαρχουσών παραμορφώσεων και τη συρραφή κατεστραμμένων συνδέσμων. Αυτό δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για τη διατήρηση της σταθερότητας της άρθρωσης και την πλήρη διασφάλιση των λειτουργιών της.

Πρόληψη της αρθροπάθειας του αστραγάλου

Η πρόληψη της αρθροπάθειας της άρθρωσης του αστραγάλου συνίσταται στην τήρηση των ακόλουθων συστάσεων:

• φορώντας άνετα και μη συμπιεστικά παπούτσια, χρησιμοποιώντας ορθοπεδικούς πάτους.
• εκτέλεση εφικτών σωματικών ασκήσεων·
• χρήση ειδικών τιράντες αστραγάλου όταν παίζετε επαγγελματικά αθλήματα.
• αποκλεισμός του άλματος στα πόδια από ύψος.
• έγκαιρη διόρθωση των συνοδών παραμορφώσεων του κάτω άκρου.

Αναμόρφωση

Μετά από ορθοπεδική παρέμβαση πραγματοποιείται προσωρινή ακινητοποίηση της χειρουργημένης άρθρωσης. Η περίοδος ακινησίας σας επιτρέπει να δημιουργήσετε τις βέλτιστες συνθήκες για την αποκατάσταση του οστικού ιστού και βοηθά το εμφύτευμα να ενσωματωθεί πλήρως. Μετά την αφαίρεση του γύψου, ενδείκνυται βελτιωτική γυμναστική υπό την επίβλεψη φυσικοθεραπευτή, μασάζ και φυσιοθεραπεία.

Ερωτήσεις και απαντήσεις

Ποιος γιατρός αντιμετωπίζει την αρθροπάθεια του αστραγάλου;

Η διάγνωση και η θεραπεία της νόσου γίνεται από τραυματολόγο-ορθοπεδικό.

Τι είναι η αρθρόδεση;

Το Arthrodesis είναι μια χειρουργική επιλογή που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την αρθροπάθεια του αστραγάλου. Η επέμβαση περιλαμβάνει ακινητοποίηση της άρθρωσης, η οποία επηρεάζει αρνητικά το βάδισμα, αλλά επιτρέπει την ανακούφιση του πόνου. Ως εκ τούτου, η αντικατάσταση της ενδοπρόσθεσης θεωρείται μια πιο βέλτιστη και φυσιολογική επιλογή για τη χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας του αστραγάλου.

Είναι δυνατόν να αθληθείτε μετά από αντικατάσταση αστραγάλου;

Μετά την εγκατάσταση ενός εμφυτεύματος τρίτης γενιάς, ένα άτομο μπορεί να ασχοληθεί με «ήπια» αθλήματα - σκι, κολύμπι, ποδηλασία και ελαφρύ τζόκινγκ. Θα πρέπει να αποφεύγετε αθλήματα με μεγάλη ένταση – γρήγορο τρέξιμο, ποδόσφαιρο, τένις, πάλη.